2025, Volume 126, Issue I
Procesy uczenia się w Służbie Więziennej: między samokierowaniem a samoregulacją
Edyta Łyszkowska1, Monika Gromadzka2
-------------------------------------------------------------------------------------------------
1Uniwersytet Merito Poznań,
2Uniwersytet Warszawski, Wydział Prawa i Administracji
Streszczenie
System edukacyjny i szkoleniowy Służby Więziennej stwarza wiele możliwości uczenia się i doskonalenia zawodowego. Jednakże mnogość ścieżek rozwoju może doprowadzić do podejmowania incydentalnych aktywności bez głębszego przemyślenia lub braku jasnej i klarownej wizji własnej ścieżki zawodowej. Szerokie możliwości podnoszenia kompetencji, ich liczba i dostępność mogą powodować zagubienie, a co gorsza obniżenie motywacji wewnętrznej. Celem artykułu jest omówienie procesów uczenia się samokierowanego (Self-Directed Learning, SDL) oraz samoregulacji w uczeniu się (Self-Regulated Learning, SRL), a także uzasadnienie tezy, dlaczego wiedza o tych procesach powinna być szerzej propagowana wśród osób odpowiedzialnych za rozwój zawodowy i edukacyjny pracowników Służby Więziennej. Rozróżnienie między SDL i SRL jest ważne dla praktyki edukacyjnej, ponieważ wymaga od edukatorów innych sposobów wspierania rozwoju procesów u uczących się. Znajomość podstaw tych procesów jest kluczowa dla osiągnięcia przez pracownika celu rozumianego wielowymiarowo: jego awansu, satysfakcji i przekonania o własnych możliwościach. Proces ten jest również istotny dla osób, które prowadzą i zarządzają procesami kształcenia i uczenia się. Wiedza i umiejętności związane z samoregulacją w uczeniu się są ważne na poziomie indywidualnym i instytucjonalnym, aby kształcenie funkcjonariuszy Służby Więziennej było refleksyjnie rozplanowane, skuteczne i długofalowe.