2015, Volume 88, Issue 3

Osobowość wychowawców i ich postawy wobec zadań resocjalizacyjnych

Maria Gordon¹
-------------------------------------------------------------------------------------------------
¹-, Biegły sądowy Warszawa


Autor korenspondencyjny: Maria Gordon; -, Biegły sądowy Warszawa; email: pwp@pwp.edu.pl

Streszczenie

Celem opracowania jest wskazanie czynników, które sprzyjają bądź przeszkadzają w wypełnianiu zadań przez osoby pracujące w polskich zakładach penitencjarnych na stanowiskach wychowawców. Wychowawcy planują, organizują i realizują oddziaływania naprawcze w stosunku do osób pozbawionych wolności. Pytanie o to, czy dysponują odpowiednimi kompetencjami i mają możliwość korzystania z posiadanych zasobów jest istotne z punktu widzenia zadań resocjalizacyjnych więziennictwa.

Badaniom poddano 171 wychowawców zatrudnionych w zakładach penitencjarnych. Pokazały one, że wychowawcy mają kompetencje osobowościowe i zawodowe, jednak nie wykorzystują w pełni posiadanego potencjału w pracy z osobami pozbawionymi wolności. Przyczyn tego stanu rzeczy można upatrywać z jednej strony w prezentowanym przez wychowawców braku akceptacji uregulowań prawnych dotyczących traktowania skazanych i oceniania tych uregulowań jako zbyt pobłażających więźniom, z drugiej strony, w spostrzeganiu przez wychowawców wielu czynników zewnętrznych jako obniżających motywację do angażowania się w proces resocjalizacji. Wyniki prezentowanych badań mogą przyczynić się do zapobiegania marnotrawieniu zasobów ludzkich, zgodnie z zaleceniami Europejskich Reguł Więziennych.

Słowa kluczowe

osobowość wychowawców zakładów penitencjarnych, czynniki utrudniające realizację celów resocjalizacyjnych