2017, Volume 94, Issue 1

Aktywność samorządowa więźniów w polskim systemie penitencjarnym. Podstawy prawne i praktyka

Aldona Nawój-Śleszyński¹
-------------------------------------------------------------------------------------------------
¹Prawa i Administracji, Uniwersytet Łódzki


Autor korenspondencyjny: Aldona Nawój-Śleszyński; Prawa i Administracji, Uniwersytet Łódzki; email: aldona.nawoj@wp.pl

Full text

Streszczenie

Artykuł poświęcony jest problematyce aktywności samorządowej więźniów w polskim systemie penitencjarnym w latach 1918-2016. Aktywność ta w historii polskiej penitencjarystyki realizowana była w różnych formach organizacyjnych, najpierw w postaci samorządu więźniów, później zespołu o cechach samorządowych, a następnie w formie zespołu skazanych. Aktywność samorządowa więźniów była uznawana zarówno przez praktykę, jak i naukę jako środek oddziaływania reedukacyjnego. Ten fakt nigdy nie został zapisany w postaci normy ustawowej w kodeksie karnym wykonawczym. Tą problematyką nauka nie przejawiała zbyt dużego zainteresowania. W polskiej literaturze penitencjarnej w okresie blisko 100 lat jej historii ukazała się tylko jedna monografia na ten temat (1975 r.). Z jednej strony dowartościowano walory reedukacyjne aktywności samorządowej więźniów, natomiast z drugiej strony uregulowania prawne tej instytucji nie sprzyjały stosowaniu jej w szerszym zakresie w praktyce, nie motywowały kadrę penitencjarną do wykorzystywania jej walorów reedukacyjnych. W związku z tym, należałoby w kodeksie karnym wykonawczym wprowadzić takie zmiany, które nadałyby aktywności samorządowej więźniów rangę środka oddziaływań penitencjarnych.Ponadto należałoby w kodeksie karnym wykonawczym w rozdziale V, w odrębnym oddziale 7a, uporządkować wszystkie zagadnienia związane z problematyką aktywności samorządowej więźniów.

Słowa kluczowe

samorząd skazanych, zespół o cechach samorządu, zespół skazanych, środki oddziaływania penitencjarnego, formy i rodzaje aktywności samorządowej skazanych